Hier dan eindelijk weer een update, we hadden niet zo veel toegang tot internet de laatste tijd. Bedankt aan degenen die hebben bijgedragen aan ons goede doel, we zijn er erg blij mee en zitten nu zo’n beetje op de helft van het beoogde bedrag dat we willen inzamelen!
Bij de grens met Ethiopië werden we heel vriendelijk ontvangen en geholpen. We zijn inmiddels iedere keer weer benieuwd wat we gaan meemaken bij een grensovergang. Dit keer was het noodzakelijk dat alle elektronische apparatuur die we bij ons hadden op een formulier werd genoteerd. Toen er na 4 regels echter geen ruimte meer was op het formulier was het wel goed zo. De 4 die waren opgeschreven moesten we wel even laten zien.. (bij het verlaten van het land ook weer). Ook was het absoluut noodzakelijk dat we aangaven waar we het land zouden verlaten, anders konden we geen visum krijgen. We wisten dit nog niet zeker en dat legden we uit, maar de beambte bleef volhouden. Toen we uiteindelijk besloten voor Moyale te gaan en hij het document had opgesteld, vertelde hij dat hij zowel Moyale als Omorate had opgeschreven, zodat we nog de keus hadden..
Ethiopië was gelijk een stuk groener dan Soedan en we reden een heel mooi berggebied in. Het was heel anders dan in Soedan: overal gezellige dorpjes met de bekende georganiseerde Afrikaanse chaos, lachende en zwaaiende kinderen, en overal liep het vee los rond. We hebben gelijk een goede daad verricht door een Ethiopische vrouw een lift te geven.
Here is an update finally, we didn’t have a lot of access to internet lately. Thanks for the people who supported our charity, we appreciate it a lot and have collected about half the amount of money that we’re aiming for!
At the Ethiopian border we were welcomed and helped in a very friendly way. After many border crossings, we’re curious about what things will happen at the following ones. This time it was necessary to have all our electronic equipment registered. However, there were only 4 lines on the registration form. So when these 4 lines were full, the agent wasn’t interested in the rest anymore. We did have to show the 4 items that were written down though. It was also necessary to tell where we would leave the country. We were not sure yet and explained this, but the official insisted and we decided to choose Moyale. When he had finished the document, he said he put Moyale and also Omorate on the form, so we could still choose and would not have problems when leaving the country..
Ethiopia was much greener than Sudan and we entered a very nice mountain area. The atmosphere was very different than in Sudan: there were nice villages everywhere with the typical organised African chaos, smiling and waiving children, and there was cattle on the streets everywhere. We gave a lift to an Ethiopian woman when we just entered the country.
Bij de grens met Ethiopië werden we heel vriendelijk ontvangen en geholpen. We zijn inmiddels iedere keer weer benieuwd wat we gaan meemaken bij een grensovergang. Dit keer was het noodzakelijk dat alle elektronische apparatuur die we bij ons hadden op een formulier werd genoteerd. Toen er na 4 regels echter geen ruimte meer was op het formulier was het wel goed zo. De 4 die waren opgeschreven moesten we wel even laten zien.. (bij het verlaten van het land ook weer). Ook was het absoluut noodzakelijk dat we aangaven waar we het land zouden verlaten, anders konden we geen visum krijgen. We wisten dit nog niet zeker en dat legden we uit, maar de beambte bleef volhouden. Toen we uiteindelijk besloten voor Moyale te gaan en hij het document had opgesteld, vertelde hij dat hij zowel Moyale als Omorate had opgeschreven, zodat we nog de keus hadden..
Ethiopië was gelijk een stuk groener dan Soedan en we reden een heel mooi berggebied in. Het was heel anders dan in Soedan: overal gezellige dorpjes met de bekende georganiseerde Afrikaanse chaos, lachende en zwaaiende kinderen, en overal liep het vee los rond. We hebben gelijk een goede daad verricht door een Ethiopische vrouw een lift te geven.
Here is an update finally, we didn’t have a lot of access to internet lately. Thanks for the people who supported our charity, we appreciate it a lot and have collected about half the amount of money that we’re aiming for!
At the Ethiopian border we were welcomed and helped in a very friendly way. After many border crossings, we’re curious about what things will happen at the following ones. This time it was necessary to have all our electronic equipment registered. However, there were only 4 lines on the registration form. So when these 4 lines were full, the agent wasn’t interested in the rest anymore. We did have to show the 4 items that were written down though. It was also necessary to tell where we would leave the country. We were not sure yet and explained this, but the official insisted and we decided to choose Moyale. When he had finished the document, he said he put Moyale and also Omorate on the form, so we could still choose and would not have problems when leaving the country..
Ethiopia was much greener than Sudan and we entered a very nice mountain area. The atmosphere was very different than in Sudan: there were nice villages everywhere with the typical organised African chaos, smiling and waiving children, and there was cattle on the streets everywhere. We gave a lift to an Ethiopian woman when we just entered the country.
Na de mooie route kwamen we aan in Gonder, net na het donker, wat eigenlijk natuurlijk niet de bedoeling was. De beoogde verblijfplaats bleek niet meer te bestaan, maar er meldde zich gelijk een jongen die op de zijkant van de auto ging staan en ons wel aan een goede verblijfplaats kon helpen. De komende dagen hing hij rond bij ons om ons met van alles te “helpen”. Uiteraard wilde hij er een centje aan verdienen maar het was niet vervelend en we hebben er wat goede Ethiopische muziek aan overgehouden.
We hadden van tevoren allerlei verhalen gehoord over stenengooiende onvriendelijke Ethiopiërs, maar zo hebben wij het zeker niet ervaren. Er wordt wel ontzettend veel gebedeld, door volwassenen, maar vooral ook door kinderen. Kinderen vanaf 2 of 3 jaar voeren midden op de weg de meest coole dansjes uit in de hoop dat een auto stopt en ze wat krijgen. “Money money, pen pen, en t-shirt t-shirt” zijn de Engelse woorden die iedereen kent. Lastig om niet aan toe te geven gezien de enorme armoede (Ethiopië is 1 van de armste landen ter wereld). Maar wel beter lijkt ons anders stimuleer je het bedelen en houd je het in stand.
Bij het ontbijt in Gonder hadden we uitzicht op de continue stroom van mensen met handelswaar, bepakte ezels, geiten en koeien die langsliepen op weg naar de markt.
Gonder is 1 van de plaatsen op de “historische route” in Ethiopië. Er staan vele kastelen van zo’n 350 jaar oud, gebouwd in de tijd van Fasilidas. We hebben ze bezocht met een hele goede gids die ons heel veel wist te vertellen. Zo waren er ingenieuze waterreservoirs met waterzuiveringssysteem, een verwarmingssysteem, en complete spa’s met sauna.
’s Middags bezochten we de Debre Birhan Selassie kerk uit de 18e eeuw met bijzondere plafond- en wandschilderingen.
After the nice drive we arrived in Gonder when it was just dark. The place we wanted to stay wasn’t there anymore and before we knew a guy stepped on the side of the car and offered his help. He would be hanging around us the following days but not in an annoying way. Of course he wanted to make some money which he did, but he did help us with a nice accommodation and also with some nice Ethiopian music.
We heard bad stories about Ethiopians before we were there, about throwing rocks to cars and being very unfriendly, but we didn’t experience it that way at all. There is a lot of begging though by everyone, but mainly by kids. Kids as young as 2 or 3 years old perform the coolest dances on the main roads, hoping a car will stop and give them something. The English words they know are: “money money, pen pen” and “t-shirt t-shirt”. Sometimes it’s hard to resist it considering the enormous poverty we’ve seen (Ethiopia is one of the poorest countries in the world), but probably that’s better since it will only stimulate begging and people will keep on doing it.
During breakfast in Gonder we saw many people carrying all kinds of products like wood and fruit, donkeys packed with products like grain, and all kinds of cattle on their way to the market, yep we were in Africa.
Gonder is one of the cities on the “historical route” in Ethiopia. There is a castle complex of about 350 years old, built in Fasilidas period. A guide told us all about it; there were ingenious systems for water storage and purification, a heating system, and huge spa’s with sauna’s.
In the afternoon we visited the Debre Birhan Selassie church from the 18th century with famous paintings on the ceiling and walls.
We hadden van tevoren allerlei verhalen gehoord over stenengooiende onvriendelijke Ethiopiërs, maar zo hebben wij het zeker niet ervaren. Er wordt wel ontzettend veel gebedeld, door volwassenen, maar vooral ook door kinderen. Kinderen vanaf 2 of 3 jaar voeren midden op de weg de meest coole dansjes uit in de hoop dat een auto stopt en ze wat krijgen. “Money money, pen pen, en t-shirt t-shirt” zijn de Engelse woorden die iedereen kent. Lastig om niet aan toe te geven gezien de enorme armoede (Ethiopië is 1 van de armste landen ter wereld). Maar wel beter lijkt ons anders stimuleer je het bedelen en houd je het in stand.
Bij het ontbijt in Gonder hadden we uitzicht op de continue stroom van mensen met handelswaar, bepakte ezels, geiten en koeien die langsliepen op weg naar de markt.
Gonder is 1 van de plaatsen op de “historische route” in Ethiopië. Er staan vele kastelen van zo’n 350 jaar oud, gebouwd in de tijd van Fasilidas. We hebben ze bezocht met een hele goede gids die ons heel veel wist te vertellen. Zo waren er ingenieuze waterreservoirs met waterzuiveringssysteem, een verwarmingssysteem, en complete spa’s met sauna.
’s Middags bezochten we de Debre Birhan Selassie kerk uit de 18e eeuw met bijzondere plafond- en wandschilderingen.
After the nice drive we arrived in Gonder when it was just dark. The place we wanted to stay wasn’t there anymore and before we knew a guy stepped on the side of the car and offered his help. He would be hanging around us the following days but not in an annoying way. Of course he wanted to make some money which he did, but he did help us with a nice accommodation and also with some nice Ethiopian music.
We heard bad stories about Ethiopians before we were there, about throwing rocks to cars and being very unfriendly, but we didn’t experience it that way at all. There is a lot of begging though by everyone, but mainly by kids. Kids as young as 2 or 3 years old perform the coolest dances on the main roads, hoping a car will stop and give them something. The English words they know are: “money money, pen pen” and “t-shirt t-shirt”. Sometimes it’s hard to resist it considering the enormous poverty we’ve seen (Ethiopia is one of the poorest countries in the world), but probably that’s better since it will only stimulate begging and people will keep on doing it.
During breakfast in Gonder we saw many people carrying all kinds of products like wood and fruit, donkeys packed with products like grain, and all kinds of cattle on their way to the market, yep we were in Africa.
Gonder is one of the cities on the “historical route” in Ethiopia. There is a castle complex of about 350 years old, built in Fasilidas period. A guide told us all about it; there were ingenious systems for water storage and purification, a heating system, and huge spa’s with sauna’s.
In the afternoon we visited the Debre Birhan Selassie church from the 18th century with famous paintings on the ceiling and walls.
Vanuit Gonder hebben we een uitstapje gemaakt naar de Simien Mountains waar we een hele mooie route hebben gelopen met een gids en een bewaker. We liepen tussen 100-en baboons die de bergen afdaalden.
We werden op de terugweg uitgenodigd bij mensen die in het dorpje woonden, en kregen zelfgebrouwen bier uit een beker van koeienhoorn. Het bier zag eruit als slootwater en smaakte totaal niet naar bier, maar was verder wel okay. Even waren we bang dat we ziek zouden worden van deze traktatie, maar ‘wc-problemen’ bleven gelukkig uit.
From Gonder we drove to the Simien Mountains through a very nice route and we did a hike with a guide and a guard. We were in between hundreds of baboons descending the mountains.
On the way back we were invited by some locals and got some locally brewed beer which did not look or taste like beer at all but taste dok. We thought we might get sick of it, but fortunately there were no “toilet problems” this time.
We werden op de terugweg uitgenodigd bij mensen die in het dorpje woonden, en kregen zelfgebrouwen bier uit een beker van koeienhoorn. Het bier zag eruit als slootwater en smaakte totaal niet naar bier, maar was verder wel okay. Even waren we bang dat we ziek zouden worden van deze traktatie, maar ‘wc-problemen’ bleven gelukkig uit.
From Gonder we drove to the Simien Mountains through a very nice route and we did a hike with a guide and a guard. We were in between hundreds of baboons descending the mountains.
On the way back we were invited by some locals and got some locally brewed beer which did not look or taste like beer at all but taste dok. We thought we might get sick of it, but fortunately there were no “toilet problems” this time.
Na Gorgora zijn we in 1 dag naar Lalibela gereden, een stuk oostelijker, via een prachtige route door de Ethiopische Hooglanden, waarschijnlijk de mooiste route tot dan toe. We kwamen tot ruim boven de 3000 meter. In heel Ethiopië wordt landbouw bedreven waarbij alles nog handmatig en met behulp van vee gebeurt. De ploegen zijn van hout gemaakt. We hebben in 2 weken tijd in Ethiopië 1 tractor gezien.
From Gorgora we drove to Lalibela in one day and drove a great route in the Ethiopian Highlands, probably the nicest we’d had so far. We reached heights of over 3000 meters. We saw a lot of agriculture which is done manually and with the help of cattle, using wooden instruments. In two weeks time in Ethiopia we saw only one tractor.
From Gorgora we drove to Lalibela in one day and drove a great route in the Ethiopian Highlands, probably the nicest we’d had so far. We reached heights of over 3000 meters. We saw a lot of agriculture which is done manually and with the help of cattle, using wooden instruments. In two weeks time in Ethiopia we saw only one tractor.
Lalibela is bekend om de ruim 1000 jaar oude uit steen gehouwen kerken. De toegangsprijzen zijn fors voor toeristen en een deel hiervan zou ten goede komen aan de lokale bevolking, maar daar hebben we maar weinig van gezien want er was een enorme armoede in Lalibela.
We zijn alle 11 de kerken in Lalibela langsgegaan met een gids, die zelf priester wilde worden. Hij geloofde er heilig in dat de kerken grotendeels door engelen gebouwd zijn. We zijn er maar niet op ingegaan, want we wisten dat we geen schijn van kans maakten tegen deze zwaar gelovige gids met zijn continue gelukzalige evangelische glimlach op zijn gezicht..
Het orthodox christelijke geloof is de grootste religie in Ethiopië en heeft eeuwenoude tradities. We dachten van de oproepen tot gebed af te zijn nu we de Islamitische landen achter ons hadden gelaten. Maar het bleek dat het nog veel erger kon: (oproepen tot) bidden met iets waarvan we denken dat het zang moest voorstellen, maar klonk als gejammer van een seniele oude man, en dat meerdere keren per dag gedurende uren door veel te luide luidsprekers..
De kerken in Lalibela waren indrukwekkend, vooral de St. George kerk. Veel kerken zijn overdekt met een lelijk dak nadat ze tot het werelderfgoed van UNESCO zijn gaan behoren, maar op deze manier wordt het dak wel beschermd tegen de weersinvloeden.
Lalibela is known for their rock hewn churches which are more than 1000 years old. The entry fees were doubled recently and quite high. Part of it is supposed to go to the local community but we didn’t see much of that since there is a lot of poverty in Lalibela.
We saw all the 11 churches with a guide who wanted to become a priest. He was convinced that the churches were partially built by angels. We didn’t start a discussion with him as we were sure we wouldn’t win it from this deeply religious guide with his continuous evangelic smile on his face..
Orthodox Christianity is the biggest religion in Ethiopia and has traditions that go back for centuries. We thought we were relieved of the calls for prayer now that we had left the Muslim countries. But it turned out things could be even worse: in Ethiopia there were (calls for) prayers multiple times a day through far too loud microphones by people who sounded like senile old men..
The churches in Lalibela were impressive , we especially like the St. George church. Many churches are covered by ugly roofs after they became part of the UNESCO world heritage, but in this way they are protected by weather influences.
We zijn alle 11 de kerken in Lalibela langsgegaan met een gids, die zelf priester wilde worden. Hij geloofde er heilig in dat de kerken grotendeels door engelen gebouwd zijn. We zijn er maar niet op ingegaan, want we wisten dat we geen schijn van kans maakten tegen deze zwaar gelovige gids met zijn continue gelukzalige evangelische glimlach op zijn gezicht..
Het orthodox christelijke geloof is de grootste religie in Ethiopië en heeft eeuwenoude tradities. We dachten van de oproepen tot gebed af te zijn nu we de Islamitische landen achter ons hadden gelaten. Maar het bleek dat het nog veel erger kon: (oproepen tot) bidden met iets waarvan we denken dat het zang moest voorstellen, maar klonk als gejammer van een seniele oude man, en dat meerdere keren per dag gedurende uren door veel te luide luidsprekers..
De kerken in Lalibela waren indrukwekkend, vooral de St. George kerk. Veel kerken zijn overdekt met een lelijk dak nadat ze tot het werelderfgoed van UNESCO zijn gaan behoren, maar op deze manier wordt het dak wel beschermd tegen de weersinvloeden.
Lalibela is known for their rock hewn churches which are more than 1000 years old. The entry fees were doubled recently and quite high. Part of it is supposed to go to the local community but we didn’t see much of that since there is a lot of poverty in Lalibela.
We saw all the 11 churches with a guide who wanted to become a priest. He was convinced that the churches were partially built by angels. We didn’t start a discussion with him as we were sure we wouldn’t win it from this deeply religious guide with his continuous evangelic smile on his face..
Orthodox Christianity is the biggest religion in Ethiopia and has traditions that go back for centuries. We thought we were relieved of the calls for prayer now that we had left the Muslim countries. But it turned out things could be even worse: in Ethiopia there were (calls for) prayers multiple times a day through far too loud microphones by people who sounded like senile old men..
The churches in Lalibela were impressive , we especially like the St. George church. Many churches are covered by ugly roofs after they became part of the UNESCO world heritage, but in this way they are protected by weather influences.
We wilden na Lalibela naar Harar, omdat dat een leuke stad moet zijn, en vooral, omdat je daar wilde hyena’s kunt voeren. Maar we kwamen er steeds meer achter dat we helaas dingen moesten gaan skippen en niet alle interessante bezienswaardigheden konden bezoeken. Ethiopië is een land waar je met gemak een maand kunt doorbrengen. Maar met het aantal landen dat we bezoeken en de kilometers die we rijden moeten we nou eenmaal keuzes maken. En met de vele hoogteverschillen en soms slechte wegen in Ethiopië en heel vaak moeten remmen om vee te ontwijken kun je niet heel veel kilometers per dag maken. Geen Harar dus.
We reden daarom door naar Addis Ababa, met een tussenstop in Kombolcha. In Kombolcha nog een leuke avond gehad met 2 Ethiopische wegenbouw ingenieurs, het over van alles en nog wat gehad, onder andere over de vele NGO’s in hun land, waar zij volledig op tegen zijn omdat het mensen afhankelijk maakt en omdat er veel te veel (westerse) mensen zijn die er veel te veel geld mee verdienen. Bij de duurste hotels staan de parkeerplaatsen vol met dikke NGO auto’s, in de weekends worden feestjes gegeven voor diplomaten op de mooiste en duurste lokaties.
Toen we de volgende dag doorreden naar Addis Ababa en een tussenstop maakten, reden ze bizar genoeg 30 seconden later langs, dus hebben we ze nog even gesproken. Hierna reden we letterlijk door de wolken heen en kwamen we tot een hoogte van 3495 meter! Buster hield zich prima, op soms wat blauwe rook na…
We reden daarom door naar Addis Ababa, met een tussenstop in Kombolcha. In Kombolcha nog een leuke avond gehad met 2 Ethiopische wegenbouw ingenieurs, het over van alles en nog wat gehad, onder andere over de vele NGO’s in hun land, waar zij volledig op tegen zijn omdat het mensen afhankelijk maakt en omdat er veel te veel (westerse) mensen zijn die er veel te veel geld mee verdienen. Bij de duurste hotels staan de parkeerplaatsen vol met dikke NGO auto’s, in de weekends worden feestjes gegeven voor diplomaten op de mooiste en duurste lokaties.
Toen we de volgende dag doorreden naar Addis Ababa en een tussenstop maakten, reden ze bizar genoeg 30 seconden later langs, dus hebben we ze nog even gesproken. Hierna reden we letterlijk door de wolken heen en kwamen we tot een hoogte van 3495 meter! Buster hield zich prima, op soms wat blauwe rook na…
After Lalibela we wanted to go to Harar. We heard it’s a nice city to visit but the main reason was that it is possible to feed hyena’s there at night.
However we started to realize we had to skip things and that it was not possible to see everything interesting. You can easily spend a month in Ethiopia. But with the distance we’re covering and all the countries we are visiting we have to make choices. And with all the mountains in Ethiopia, sometimes bad roads and having to break and avoid bumping into cattle the whole time it’s impossible to cover big distances on a day. So no Harar.
We drove to Addis Ababa and made a stop-over in Kombolcha. In Kombolcha we spent the evening with two Ethiopian road construction engineers and talked about lots of stuff while drinking beer. They told us they are against the many NGO’s in their country, since it makes people dependent on them and there are too many (western) people making money out of it. The parking lots of the most expensive hotels are full with the big NGO cars, and in the weekends they throw parties with diplomats on the most beautiful and expensive locations.
When we continued our drive to Addis the next day and made a stop somewhere in the mountains they bizarrely showed up 30 seconds later, so we saw them again. Later we drove through the clouds and reached a height of 3495 meters. Our car Buster didn’t mind at all but did show some blue smoke. .
However we started to realize we had to skip things and that it was not possible to see everything interesting. You can easily spend a month in Ethiopia. But with the distance we’re covering and all the countries we are visiting we have to make choices. And with all the mountains in Ethiopia, sometimes bad roads and having to break and avoid bumping into cattle the whole time it’s impossible to cover big distances on a day. So no Harar.
We drove to Addis Ababa and made a stop-over in Kombolcha. In Kombolcha we spent the evening with two Ethiopian road construction engineers and talked about lots of stuff while drinking beer. They told us they are against the many NGO’s in their country, since it makes people dependent on them and there are too many (western) people making money out of it. The parking lots of the most expensive hotels are full with the big NGO cars, and in the weekends they throw parties with diplomats on the most beautiful and expensive locations.
When we continued our drive to Addis the next day and made a stop somewhere in the mountains they bizarrely showed up 30 seconds later, so we saw them again. Later we drove through the clouds and reached a height of 3495 meters. Our car Buster didn’t mind at all but did show some blue smoke. .
In Addis Ababa verbleven we in Wim’s Holland House. Wim is 70 jaar en verblijft al lange tijd in Afrika. Hij is bekend geworden met het tijdschrift Truckstar en met voedseltransporten naar Soedan. Nu heeft ie een restaurant / cateringservice in Addis, en je kunt er ook overnachten als overlander. Hij heeft het restaurant met allerlei Nederlandse attributen ingericht en de zelfgemaakte bitterballen en Nederlandse pannenkoeken smaakten ons prima.
We ontmoetten een Ier en een Engelsman. De Ier was met zijn vrouw begonnen aan een motortrip en via Israël in Afrika gekomen. Zijn vrouw had hij daar echter achtergelaten nadat hij haar betrapt had op overspel. Na veel wikken en wegen besloot ie zijn trip toch voort te zetten. De Engelsman zwerfde al jaren over de wereld, als het geld op was ging hij weer een tijdje als technicus op een schip werken. Hij zat al 6 weken in Addis, omdat ie moest wachten op onderdelen voor zijn motor.
Ze hadden plannen om via de Omo Vallei Noord-Kenia binnen te gaan, via Lake Turkana. Een hele ruige route waarbij je eerst langs diverse nog zeer traditioneel levende tribes komt in Zuid Ethiopië. Zowel zij als wij wilden graag dat we meegingen, maar het bleek uiteindelijk qua tijd en visumaanvraag etc. niet haalbaar.
Jammer want de rhinokillers (ze vonden het leuk ons zo te noemen door het logo op onze auto dat ze aan ghostbusters deed denken) konden het goed met ze vinden.
In Addis we stayed at Wim’s Holland House. Wim is a 70-year old Dutchman en has been in Africa for years. He founded Truckstar Magazine and became known for organizing food convoys to Sudan. He own a restaurant and catering service in Addis and it’s possible to sleep there as an overlander. The restaurant is full of (orange) Dutch attributes and the home-made bitterballen and Dutch pancakes tasted very good.
We met an Irish and an English guy. The Irish guy went on a motorcycle trip with his wife and reached Africa through Israel. However he left his wife after he discovered she cheated on him in Israël.. He decided to continue his trip alone. The English guy was travelling all over the world since years. When he ran out of money he works on a ship as an engineer for a while. He’d been in Addis since 6 weeks as he was waiting for spare parts for his motorcycle.
They were planning to go to Kenya through the Omo Valley in South Ethiopia and Lake Turkana in Kenya, a very rough and cool route passing a lot of very traditional African tribes. We wanted to do it together but unfortunately we did not have enough time and it would take too long to have our visa for Kenya ready. A shame since the rhinokillers (as they called us because our logo made them think of Ghostbusters) would have liked it a lot to make this trip with them.
We ontmoetten een Ier en een Engelsman. De Ier was met zijn vrouw begonnen aan een motortrip en via Israël in Afrika gekomen. Zijn vrouw had hij daar echter achtergelaten nadat hij haar betrapt had op overspel. Na veel wikken en wegen besloot ie zijn trip toch voort te zetten. De Engelsman zwerfde al jaren over de wereld, als het geld op was ging hij weer een tijdje als technicus op een schip werken. Hij zat al 6 weken in Addis, omdat ie moest wachten op onderdelen voor zijn motor.
Ze hadden plannen om via de Omo Vallei Noord-Kenia binnen te gaan, via Lake Turkana. Een hele ruige route waarbij je eerst langs diverse nog zeer traditioneel levende tribes komt in Zuid Ethiopië. Zowel zij als wij wilden graag dat we meegingen, maar het bleek uiteindelijk qua tijd en visumaanvraag etc. niet haalbaar.
Jammer want de rhinokillers (ze vonden het leuk ons zo te noemen door het logo op onze auto dat ze aan ghostbusters deed denken) konden het goed met ze vinden.
In Addis we stayed at Wim’s Holland House. Wim is a 70-year old Dutchman en has been in Africa for years. He founded Truckstar Magazine and became known for organizing food convoys to Sudan. He own a restaurant and catering service in Addis and it’s possible to sleep there as an overlander. The restaurant is full of (orange) Dutch attributes and the home-made bitterballen and Dutch pancakes tasted very good.
We met an Irish and an English guy. The Irish guy went on a motorcycle trip with his wife and reached Africa through Israel. However he left his wife after he discovered she cheated on him in Israël.. He decided to continue his trip alone. The English guy was travelling all over the world since years. When he ran out of money he works on a ship as an engineer for a while. He’d been in Addis since 6 weeks as he was waiting for spare parts for his motorcycle.
They were planning to go to Kenya through the Omo Valley in South Ethiopia and Lake Turkana in Kenya, a very rough and cool route passing a lot of very traditional African tribes. We wanted to do it together but unfortunately we did not have enough time and it would take too long to have our visa for Kenya ready. A shame since the rhinokillers (as they called us because our logo made them think of Ghostbusters) would have liked it a lot to make this trip with them.
Nu gingen we via Moyale richting Kenia, waar we het visum gewoon aan de grens konden regelen.
Onderweg hier naar toe gingen we eerst naar Arba Minch, wat gelegen is in het zuidelijke merengebied van Ethiopië. We wilden in onze tent slapen bij Paradise Lodge, maar kregen een aanbod dat we niet konden weigeren en hadden zodoende een relaxte lodge voor 3 dagen met gebruikmaking van het zwembad. Het laagseizoen heeft zo zijn voordelen.
We hebben een boottrip naar 1 van de meren gedaan waar we vele nijlpaarden, maraboes, pelikanen en grote krokodillen hebben gespot. Ook een kleine gamedrive gemaakt in het nabijgelegen park op vrijwel onbegaanbare wegen, maar inmiddels weten we dat niets onze wagen teveel is.
We would take the Moyale route to Kenya now, where we could the visa at the border post.
First we went to Arba Minch, which is in the Southern Lake area in Ethiopia. We wanted to sleep in our tent at Paradise Loge, but the manager made us an offer we couldn’t refuse so we stayed in a very nice lodge for 3 nights and enjoyed the swimming pool. Low season has its advantages.
We did a boat trip in one of the Lakes and saw many hippo’s, marabous’, pelicans and huge crocodiles. We also did a small gamedrive in the nearby park and took almost inaccessible roads, but we know now that nothing is too much for our car.
Onderweg hier naar toe gingen we eerst naar Arba Minch, wat gelegen is in het zuidelijke merengebied van Ethiopië. We wilden in onze tent slapen bij Paradise Lodge, maar kregen een aanbod dat we niet konden weigeren en hadden zodoende een relaxte lodge voor 3 dagen met gebruikmaking van het zwembad. Het laagseizoen heeft zo zijn voordelen.
We hebben een boottrip naar 1 van de meren gedaan waar we vele nijlpaarden, maraboes, pelikanen en grote krokodillen hebben gespot. Ook een kleine gamedrive gemaakt in het nabijgelegen park op vrijwel onbegaanbare wegen, maar inmiddels weten we dat niets onze wagen teveel is.
We would take the Moyale route to Kenya now, where we could the visa at the border post.
First we went to Arba Minch, which is in the Southern Lake area in Ethiopia. We wanted to sleep in our tent at Paradise Loge, but the manager made us an offer we couldn’t refuse so we stayed in a very nice lodge for 3 nights and enjoyed the swimming pool. Low season has its advantages.
We did a boat trip in one of the Lakes and saw many hippo’s, marabous’, pelicans and huge crocodiles. We also did a small gamedrive in the nearby park and took almost inaccessible roads, but we know now that nothing is too much for our car.